Οι τροφοδοσίες στις οποίες έχετε εγγραφεί δεν ενημερώνονται αυτόματα διότι η ρύθμιση αυτή έχει απενεργοποιηθεί.
Ενεργοποίηση αυτόματων ενημερώσεων τροφοδοσιών
Έχετε εγγραφεί με επιτυχία σε αυτήν την τροφοδοσία!
Ενημερωμένο περιεχόμενο μπορεί να προβληθεί στον Internet Explorer και σε άλλα προγράμματα που χρησιμοποιούν την κοινή λίστα τροφοδοσίας.
Προβολή των τροφοδοσιών μου
Έχετε εγγραφεί με επιτυχία σε αυτήν την τροφοδοσία!
Ιδεοδρόμιο!: Τα παραμύθια
Προβάλλετε μια τροφοδοσία που περιέχει περιεχόμενο το οποίο ενημερώνεται συχνά. Όταν εγγράφεστε σε μια τροφοδοσία, η τροφοδοσία προστίθεται στην κοινή λίστα τροφοδοσίας. Οι ενημερωμένες πληροφορίες από την τροφοδοσία λαμβάνονται αυτόματα στον υπολογιστή σας και μπορούν να προβληθούν από τον Internet Explorer και άλλα προγράμματα. Μάθετε περισσότερα για τις τροφοδοσίες.
Εγγραφή σε αυτήν την τροφοδοσία
Ιδεοδρόμιο!: Τα παραμύθια
Πάντα επίκαιρο!
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 2008, πριν από 2 ώρες
Κάθε πρωὶ μόλις ἄκουγε τὸ βουητὸ ἀπὸ τὶς φωνὲς τῶν παιδιῶν, καθόταν στὴν πόρτα νὰ δεῖ τὴν Εὕα νὰ περνάει. Ἔβλεπε τὰ παιδιὰ μπουλούκια νὰ περνοῦν γιὰ τὸ σχολεῖο, μὲ τὶς μπλὲ ποδιὲς καὶ τὰ ἄσπρα γιακαδάκια, ἀγόρια καὶ κορίτσια.
Τὰ ἀγόρια ἦταν μὲ κομμένα μαλλιά. Γουλὶ τὰ κεφάλια τους. Ἀπόρησε!
«Θεία; Γιατί τὰ ἀγόρια ποῦ πᾶνε σχολεῖο δὲν ἔχουν μαλλιά;» «Ὑποθέτω γιὰ τὶς ψεῖρες! Ἔχουν καὶ αὐτοὶ τὴν νοοτροπία τῆς γιαγιᾶς σου.» «Οἱ ψεῖρες πᾶνε μόνο στὰ ἀγόρια; Γιατί τὰ κορίτσια ἔχουν μακριὰ μαλλιά;» «Μὴν ψάχνεις λογικὴ ἀπάντηση, σὲ παράλογες ἀποφάσεις!» Ὁ θεῖος ἄκουγε τὴν συζήτηση, γελώντας μὲ τὴν ἀπάντηση τῆς θείας, εἶπε. «Τὸ κούρεμα εἶναι ἕνας ἀπὸ τοὺς πολλοὺς τρόπους ἰσοπέδωσης, ποῦ χρησιμοποιοῦν πρὸς τὸ παρὸν γιὰ τὰ ἀγόρια! Ἴσως γιατί τὰ θεωροῦν πιὸ ἐπικίνδυνα! Πρέπει νὰ ὑποταχτοῦν νωρίς, ἀρχίζοντας ἀπὸ τὸ σχολεῖο, μετὰ θὰ τὰ παραλάβουν νὰ τὰ ἀποτελειώσουν στὸ στρατό! Ἔχουν ἀρκετὸ χρόνο, νὰ τὰ κάνουν ἄβουλα ὑποχείρια τους…» «Ποῖοι εἶναι αὐτοί;» ρώτησε ρουφώντας κάθε τοῦ λέξη ἡ μικρή.
«Τὸ κράτος! Πολλὲς φορές, θὰ σοὺ ποῦν, ὅτι τὸ κράτος εἴμαστε ἐμεῖς! Μὴν τοὺς πιστέψεις. Ἐμεῖς εἴμαστε ἡ πρόφαση, γιὰ νὰ μεταθέτουν τὶς εὐθύνες τους. Θὰ ἦταν ἀλήθεια, μόνο ἂν ἐφτίαχναν ὑπεύθυνους πολίτες. Μόνο ποὺ αὐτὸ δὲν τοὺς συμφέρει, γὶ αὐτὸ παράγουν μόνο πιόνια. Ἄβουλα, ἀκίνδυνα, ἀμόρφωτα, ἀνασφαλῆ, ἄτομα γιὰ νὰ κοιμοῦνται ἥσυχοι. Καὶ ἡ θρησκεία «κράτος» εἶναι. Ὁ καλλίτερος τρόπος γιὰ νὰ δημιουργήσεις ἕνα πιόνι, εἶναι νὰ τὸ κάνεις νὰ φοβᾶται. Αὐτὸ κάνουν οἱ θρησκεῖες, σὲ ὅλα τὰ μήκη καὶ τὰ πλάτη τῆς γής. Ὁ φόβος εἶναι ὁ χειρότερος ἐχθρός της ψυχῆς τοῦ ἄνθρωπου! Ὁ φόβος εἶναι πολύτιμος βοηθὸς τῆς ἐξουσίας!» «Τί εἶναι αὐτὰ ποῦ λὲς στὸ παιδί;»
Διαμαρτυρήθηκε ἔντονα ἡ θεία γιὰ μία φορὰ ἀκόμη. «Τὴν ἀλήθεια!»
«Γιὰ τὴν ἐκκλησία; Πῶς θὰ ζήσει χωρὶς νὰ πιστεύει σὲ κάτι;» «Τῆς ἀρκεῖ νὰ πιστεύει στὸν ἑαυτό της. Ἔτσι κι ἀλλιῶς δὲν πρόκειται νὰ τὴν βοηθήσει κανεὶς στὴν ζωή της. Οὔτε τὸ κράτος, οὔτε ἡ ἐκκλησία!» «Αὐτὸ εἶναι βλασφημία!»
«Οἱ ἄνεργοι καὶ οἱ πεινασμένοι, δὲν θὰ συμφωνοῦσαν μαζί σου!» «Ἢ ἐκκλησία δὲν βοηθᾶ τοὺς ἀπόρους;» «Φυσικὰ καὶ βοηθᾶ, νὰ γίνουν περισσότεροι! Ἀλίμονο, ἂν ἔπαυαν νὰ ὑπάρχουν οἱ ἄποροι καὶ «οἱ ἐνοχικοὶ» οἱ κὰτ ἐξοχὴν πελάτες τους, τότε δὲν θὰ ἔχει λόγο ὕπαρξης! Γὶ αὐτὸ φροντίζει, δὲν τοὺς βοηθᾶ νὰ πάψουν νὰ εἶναι, ἄποροι! Τοὺς συντηρεῖ δίνοντας ἕνα ξεροκόμματο, ποὺ κι αὐτὸ ἀκόμα, ἐμεῖς οἱ ὑπόλοιποι τὸ ἔχουμε δώσει! Τὰ χρήματα ποὺ ἔχει ἡ ἐκκλησία, ἀπὸ μᾶς τὰ ἔχει πάρει καὶ εἶναι πιὸ πολλὰ ἂπ ὅσα φαντάζεσαι. Βλέπεις τὸ «ἔργο» ποῦ παράγουν εἶναι προσοδοφόρο!» «Τί ἄλλο μπορεῖ νὰ τοὺς κάνει;» εἶπε ἐξουθενωμένη.
«Συγνώμη ἄν σου ἔθιξα τοὺς παπάδες, ἀλλὰ τὴν ἐξουσία βοηθοῦν πάντα, ὅπως οἱ θεοὶ κι ὄχι τοὺς ἀνθρώπους. Ἡ «ἐργασία» εἶναι δικαίωμα κάθε ἄνθρωπου! Εἶναι ἀξιοπρέπεια! Αὐτὸ τοὺς στεροῦν. Γιατί ἄραγε; Τί εἶναι ἕνας ἄνθρωπος χωρὶς «ἀξιοπρέπεια;» Ἕνα τίποτα! Ἕρμαιο, ἄβουλο φοβισμένο ἐξαρτημένο πιόνι, ἄρα ‘’ἀκίνδυνο’’ γιὰ τοὺς ἐξουσιαστές…»
Ἡ συζήτηση συνεχίστηκε. Ὁ θεῖος ἤρεμος ὅπως πάντα, κατασταλαγμένος ἀπὸ χρόνια, χωρὶς ἀπορίες πιά, μὲ κεῖνο τὸ σκωπτικὸ ὕφος καὶ ἡ θεία ἐκνευρισμένη, νὰ προσπαθεῖ νὰ περισώσει τὸ κύρος τῆς ἐκκλησίας, χωρὶς ἐπιχειρήματα ὅμως, στὰ μάτια τῆς Λήδας! Ἴσως ἤθελε νὰ πείσει τὸν ἑαυτό της, ποιὸς ξέρει γιατί.
ἰΜετὰ ρώτησε τὴν μικρὴ ἀνήσυχη. «Τί συμπέρασμα ἔβγαλες, ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ποῦ ἄκουσες Λήδα;» Ἡ ἀπάντηση τῆς μικρῆς καταπέλτης. «Ὅτι ὁ θεῖος, ἔχει δίκιο γιὰ ὅσα λέει..» «Τί ἐννοεῖς;» εἶπε θυμωμένη! «Αὐτὰ ποὺ λέει ὁ θεῖος, τὰ καταλαβαίνω καλύτερα ἀπ’ αὐτὰ ποὺ λὲς ἐσύ. Πρέπει σίγουρα νὰ ὑπάρχει αἰτία γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ βλέπω.» «Τί βλέπεις;» «Παιδιὰ μὲ ξυρισμένα κεφάλια, χωρὶς λογικὴ αἰτία, ἐσὺ τὸ εἶπες. Φτωχούς, ἄνεργους, τιμωρίες, ξύλο στὰ παιδιά. Εἶδα καὶ μερικὰ παιδιά, χωρὶς παπούτσια…» «Δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ὅλοι πλούσιοι!»
«Μποροῦν ὅμως νὰ ἔχουν ὅλοι παπούτσια καὶ μαλλιά.»
Σχόλια (2)
Εμφάνιση όλων των στοιχείων
Εμφάνιση
1 / 1

Όλα
1
Νέο
Ταξινόμηση κατά:
Σειρά λίστας
Ημερομηνία
Τίτλος
Συντάκτης
Ημερομηνία
Τίτλος
Σχόλια
Φιλτράρισμα κατά κατηγορία:
Φιλτράρισμα κατά Τύπος:
Καταχώρηση ιστολογίου
1
Σήμανση τροφοδοσίας ως αναγνωσμένης
Προβολή ιδιοτήτων τροφοδοσίας...

Οι τροφοδοσίες στις οποίες έχετε εγγραφεί δεν ενημερώνονται αυτόματα διότι η ρύθμιση αυτή έχει απενεργοποιηθεί.
Ενεργοποίηση αυτόματων ενημερώσεων τροφοδοσιών
Έχετε εγγραφεί με επιτυχία σε αυτήν την τροφοδοσία!
Ενημερωμένο περιεχόμενο μπορεί να προβληθεί στον Internet Explorer και σε άλλα προγράμματα που χρησιμοποιούν την κοινή λίστα τροφοδοσίας.
Προβολή των τροφοδοσιών μου
Έχετε εγγραφεί με επιτυχία σε αυτήν την τροφοδοσία!
Ιδεοδρόμιο!: Ο θάνατος του Λαμπράκη
Προβάλλετε μια τροφοδοσία που περιέχει περιεχόμενο το οποίο ενημερώνεται συχνά. Όταν εγγράφεστε σε μια τροφοδοσία, η τροφοδοσία προστίθεται στην κοινή λίστα τροφοδοσίας. Οι ενημερωμένες πληροφορίες από την τροφοδοσία λαμβάνονται αυτόματα στον υπολογιστή σας και μπορούν να προβληθούν από τον Internet Explorer και άλλα προγράμματα. Μάθετε περισσότερα για τις τροφοδοσίες.
Εγγραφή σε αυτήν την τροφοδοσία
Ιδεοδρόμιο!: Ο θάνατος του Λαμπράκη
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 2008, πριν από 1 ώρα

Ο θάνατος του Λαμπράκη
Σήμερα, 25 Νοεμβρίου 2008, πριν από 2 ώρες
ΤΙ ΠΑΡΑΞΕΝΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ;
Εὐκαιρίες νὰ πεθάνεις πάντα βρίσκονται νὰ ζήσεις εἶναι δύσκολο. Πῆρε τὸν δρόμο γιὰ τὸν σταθμὸ Λαρίσης, νὰ πέσει ἀπὸ τὴν γέφυρα, τὸ εἶχε δεῖ σὲ πολλὲς ταινίες νὰ συμβαίνει. Στὴν διασταύρωση, ἀντίκρισε μία λαοθάλασσα. Χιλιάδες ἄνθρωποι, σιωπηλοί, ἀκίνητοι. Τὸ θέαμα τὴν ἐντυπωσίασε καὶ ξέχασε γιὰ λίγο αὐτὸ ποῦ εἶχε ἀποφασίσει νὰ κάνει ἐκεῖνο τὸ βράδυ.
«Τί κάνουν ἐδῶ; Τί περιμένουν; Προχωροῦσα ἀνάμεσά τους, μὰ δὲν ἄκουγα οὔτε τὴν ἀνάσα τους. Παράξενη ἀτμόσφαιρα. Ἔφτασα μέχρι τὴν εἴσοδο τοῦ σταθμοῦ περνώντας ἀνάμεσά τους, κοιτώντας καὶ ψάχνοντας νὰ καταλάβω.
«Τὸ τρένο ἔφτασε.» λίγοι ψίθυροι ἀκούστηκαν. Εἶδα τὸν Μίκη Θεοδωράκη νὰ βγαίνει ἀπὸ τὸν σταθμό. «Θὰ ἔρθει μὲ τὸ ἑπόμενο.» εἶπε σὲ κάποιον. Πέρασε ἀπὸ μπροστά μου καὶ τὸν ἀκολούθησα. Πλησίασε τοὺς μπάτσους ποῦ εἶχαν στρατοπεδεύσει ἀπέναντι ἀπὸ τὸν σταθμὸ στὸ ὕψωμα. Στὴ σειρὰ πίσω τους οἱ κλοῦβες. Ἕνας γαλονὰς ἔκανε λίγα βήματα μπρός, τὸν πλησίασε.
Ὁ Μίκης τοῦ εἶπε: «Σᾶς παρακαλῶ μὴν πλησιάσετε. Μείνετε μακριὰ καὶ δὲν θὰ γίνει τίποτα.» Ὁ γαλονὰς τὸ ὑποσχέθηκε μὲ ἕνα κούνημα τοῦ κεφαλιοῦ. Ὁ Μίκης γύρισε πάλι στὴν εἴσοδο τοῦ σταθμοῦ. Εἶχα γίνει ἡ σκιά του. Κάποιος τὸν ρώτησε. «Πότε θὰ ἔρθει;» «Σὲ μία ὥρα» ἀπάντησε. Μὲ ψίθυρο μεταδόθηκε, παντοῦ σὲ ὅλους. Ἡ ἀναμονὴ συνεχίστηκε.
Στὶς 11 ἀκούστηκε τὸ τρένο ποῦ ἐρχόταν.
Ὁ κόσμος παρέμεινε ἀκίνητος καὶ σιωπηλός. Κατέβασαν τὴν σωρό. Μπῆκε στὴν νεκροφόρα. Ἤξερα ποιὸς ἦταν, εἶδα τὴν γυναίκα του, τὴν ἤξερα χρόνια ἦταν γειτόνισσά μου.
Στὶς 22 Μαΐου (1963) στὴ Θεσσαλονίκη, δολοφόνησε ἐν ψυχρῶ τὸ κράτος καὶ τὸ παρακράτος τὸν Γρηγόρη Λαμπράκη γιατί ἦταν κομουνιστής, ἄρα ἐπικίνδυνος ἐχθρός της ἐξουσίας καὶ τῆς ἀταξίας! Γιὰ νὰ τὸν τιμωρήσουν τοῦ ἔσπασαν κυριολεκτικὰ τὸ κεφάλι, γιὰ παραδειγματισμό. Πάντα τὸ κεφάλι φταίει, ἂν ἦταν ἠλίθιος ἢ ἀνεγκέφαλος σὰν αὐτούς, δὲν θὰ χρειαζόταν. Ψυχορραγοῦσε 4 ἡμέρες. Σήμερα, τούτη τὴν ὥρα παιζόταν τελευταία πράξη τοῦ δράματος.
Ἀπόλυτη σιγή, οὔτε ἀνάσα, κάποιος μου ἐπίασε τὸ χέρι, μετὰ ἄλλος τὸ ἄλλο μου χέρι, γίναμε μία ἁλυσίδα, ἀπὸ τὴν κάθε πλευρὰ τοῦ δρόμου, χωρὶς καν μία λέξη.
Ἀνάμεσα πέρασε ἡ πομπὴ ἀργὰ καὶ πίσω, οἱ στενοὶ συγγενεῖς καὶ φίλοι.
Ἡ ἁλυσίδα ἁπλώθηκε μέχρι τὸ νεκροταφεῖο! Τί ἄνθρωποι εἶναι αὐτοί; Μποροῦν καὶ συνεννοοῦνται σιωπηλά; Ἄλλοι τοὺς μιλᾶς καὶ δὲν καταλαβαίνουν.
Συνειδητοποίησα πῶς ὅλη αὐτὴ τὴν ὥρα τὰ μάτια μου ἔτρεχαν ἀσταμάτητα, ἐρήμην μου. Ἡ συγκινησιακὴ φόρτιση, ἡ ἀτμόσφαιρα, οἱ ἄνθρωποι, ἡ σιωπή..
Τὸν ζήλεψα ἀφάνταστα καὶ τί δὲν θὰ ἔδινα νὰ ἤμουν στὴ θέση του!
Τὸ γεγονὸς αὐτό, αὐτὴ τὴν νύχτα εἰδικά, δὲν τὸ θεωρῶ τυχαῖο γιὰ μένα. Δὲν μπορεῖ νὰ βρέθηκα τυχαία στὸ συγκεκριμένο σημεῖο γιὰ πρώτη φορὰ στὴ ζωή μου καὶ τὴν συγκεκριμένη ὥρα. Μὲ ἔμαθε πῶς δὲν ἔχω τὸ δικαίωμα νὰ ζῶ, μὰ οὔτε νὰ πεθάνω ἄσκοπα. Ἀκόμα καὶ ὁ θάνατος πρέπει νὰ χρησιμεύει σὲ κάτι, ἔστω καὶ σὲ ἕναν. Ἔμεινα μαζί τους, μὲ γαλήνευαν αὐτοὶ οἱ ἄνθρωποι! Κανεὶς δὲν θὰ μὲ ἔψαχνε. Κανεὶς δὲν θὰ ἀνησυχοῦσε γιὰ μένα. Ἔμεινα ὅλη νύχτα μαζί τους, μὰ θὰ ἤθελα νὰ μείνω γιὰ πάντα ἂν μποροῦσα.
(Απόσπασμα απο βιβλίο μου)
Σχόλια (4)
Εμφάνιση όλων των στοιχείων
Εμφάνιση
1 / 1

Όλα
1
Νέο
Ταξινόμηση κατά:
Σειρά λίστας
Ημερομηνία
Τίτλος
Συντάκτης
Date
Title
Comments
Φιλτράρισμα κατά κατηγορία:
Φιλτράρισμα κατά Type:
Blog entry
1
Σήμανση τροφοδοσίας ως αναγνωσμένης
Προβολή ιδιοτήτων τροφοδοσίας...

Παρασκευή 16 Νοεμβρίου. Ἄνοιξε τό ράδιο ὅπως κάθε βράδυ νά ἐνημερωθεῖ ἀπό ξένους σταθμούς, γιά τυχῶν πολιτικές ἐξελίξεις. Ξάφνου γυρνώντας τό κουμπί, ἀκούστηκαν ἀπαγορευμένα τραγούδια τοῦ Μίκη, μέσα σόλα καί τό ἐπαναστατικό ‘’πάλης ξεκίνημα’’ Νόμισε ὅτι πέτυχε ἐρασιτεχνικό σταθμό. Ἀπόρησε πώς κατάφεραν καί τούς ξέφυγαν. Μά σάν ἄκουσε τίς κραυγές τῶν παιδιῶν ποῦ ζητοῦσαν ἀπεγνωσμένα βοήθεια καί συμπαράσταση, κατάλαβε.
«Ἐδῶ πολυτεχνεῖο, ἐδῶ πολυτεχνεῖο…» Ὁ πρῶτος νεκρός ἔπεσε στίς 8.25 ἀπό ἐλεύθερο σκοπευτή σέ στέγη.
Μία διαδήλωση στήν Κλαυθμῶνος, πυροβολισμοί ἀπό τό Ἀκροπόλ. Στίς 7.20 βγῆκαν τά ἅρματα στούς δρόμους, οἱ σειρῆνες τούς οὐρλιάζουν, τό παιδί πού κρατοῦσε τήν σημαία πέφτει νεκρό. Οἱ ἐκκλήσεις στίς 8 ἐντείνονται καί μέχρι τίς 8.30 ἔχουν στηθεῖ ὁδοφράγματα στούς δρόμους καί τά δακρυγόνα πέφτουν βροχή. Οἱ φωτιές ἀνάβουν ἀναγκαστικά, μέ ὁτιδήποτε, ἀκόμα καί μέ σκουπίδια, σάν ἀντίδοτο. (γιά ὅσους δέν ξέρουν εἶναι ὁ μόνος τρόπος νά μήν σέ πνίξουν τά δηλητήρια, ἡ βαζελίνη καί τό λεμόνι εἶναι γιά τά μάτια πού τρέχουν ἀδιάκοπα καί πονοῦν.) Τά λογής δηλητήρια αὐτά καί πολλά ἄλλα, τά ἐφεῦρε καί τά χρησιμοποιεῖ ἡ ἑκάστοτε ἐξουσία, ὅσο δημοκρατική κι ἄν ἰσχυρίζεται πώς εἶναι, ἐκλεγμένη ἤ μή, γιά νά τιμωρεῖ τούς πολίτες, ὅταν ἔχουν τό θράσος νά διαμαρτύρονται γιά τίς ὅποιες ἀποφάσεις της καί φυσικά τό κόστος γιά τήν ἀγορά τούς τό πληρώνουν πάλι οἱ πολίτες!
Τό γιατί τό σύνολο τῶν πολιτῶν ἑνός κράτους δέχεται τήν ὕπαρξή τους, γιατί ἀνέχονται νά τά τρῶνε στή μούρη ἀπό αὐτούς πού οἱ ἴδιοι ἐξέλεξαν καί τά πληρώνουν ἀδιαμαρτύρητα, εἶναι μεγάλη συζήτηση. Ἡ ἐλευθερία καί ἡ ἠθική θέλει τόλμη! Πῶς ἀποκτιόνται αὐτά ἀφοῦ δέν ἀγοράζονται;
Προφανῶς δέν εἶναι πολίτες ἀλλά ραγιάδες.
Στίς 9.15 ἀντηχεῖ τό πότε θά κάνει ξαστεριά. Ἅρματα στήνονται μπρός σέ δημόσια κτήρια καί στίς 9.30 ἀπό τό πολυτεχνεῖο ἀκούγεται ὁ ἐθνικός ὕμνος πού συνοδεύει τούς νεκρούς πού ὅλο αὐξάνονται. Ἀδίσταχτα χτυποῦν ἀκόμα καί τά ἀσθενοφόρα, οἱ τραυματίες, ἄν εἶναι τυχεροί κι ἀνοίξει καμιά πόρτα θά σωθοῦν. Εὐτυχῶς πού ἀκόμα ὑπάρχουν ἄνθρωποι.
17 Νοεμβρίου Σάββατο. Ἡ κόλαση τοῦ Δάντη ὠχριᾶ! 12.20. Δακρυγόνα, φωτιές πυροβολισμοί καί ἀπό τήν Κηφισίας κατεβαίνουν ἅρματα κι ἄλλα τόσα στούς Ἀμπελοκήπους πού κατεβαίνουν ἀπό τό Γουδί.
0.45 τά τάνκ ἀπό Ἀλεξάνδρας πλησιάζουν στήν Πατησίων. Τά ἄλλα ἔρχονται ἀπό τήν Πανεπιστημίου. 1.32 ὁ ραδιοφωνικός σταθμός τῶν ἐλεύθερων ἀγωνιζομένων φοιτητῶν προαναγγέλλει τήν ἀρχή τοῦ τέλους ζητώντας ἀπεγνωσμένα τους πολίτες γιά συμπαράσταση. 2.15 ἀκροβολισμένοι παντοῦ ἀστυνομικοί καί στρατιῶτες περιμένουν τό σύνθημα νά σκοτώσουν.
2.50 Εἰσαγγελέας καί ὁ διευθυντής ἀστυνομίας ζητοῦν παράδοση, ἀλλά οἱ διαπραγματεύσεις μένουν χωρίς ἀποτέλεσμα. Οἱ φοιτητές κάνουν ἔκκληση στούς ὁδηγούς τῶν τάνκ, νά μήν τούς χτυπήσουν, μάταια ὅμως.
2.58 ἡ τελευταία ἔκκληση, «Ἐδῶ πολυτεχνεῖο» τό τάνκ ρίχνει τήν πόρτα καί οἱ ὀρδές τῶν βαρβάρων ἔφ ὅπλου λόγχης, ἐφορμοῦν στούς ἄοπλους, ἄλλα τόσο ἐπικίνδυνους ἐχθρούς της ἐξουσίας τους.
Ἡ ἄποψη, ἡ σκέψη, τό γνωρίζω, τό θέλω, τό διεκδικῶ, εἶναι σαφῶς ὄπλα πιό ἐπικίνδυνα ἀπό βόμβες. Γιατί δέν καταστρέφονται ἀλλά μεταδίδονται παντοῦ σάν ἐπιδημία σέ ὅσους ἔχουν ‘’τίς προϋποθέσεις’’ δηλαδή τόν κοινό νοῦ.
Νεκροί καί τραυματίες ἀμέτρητοι… Οἱ δραματικές ἐκκλήσεις γιά ἀσθενοφόρα ἐντείνονται ἀλλά μάταια, δέν τά ἀφήνουν νά πλησιάσουν
Τίποτα δέν μποροῦσε νά κάνει, μέ τήν κοιλιά στό στόμα, ἀλλά ἐνοίωσε τήν ἀνάγκη νά εἶναι ἐκεῖ παροῦσα. Δέν ἤθελε νά λείπει ἀπό τό προσκλητήριο. Ἀνέβηκε στό ποδήλατο καί χωρίς νά σκεφθεῖ ξεκίνησε. Καθώς πλησίαζε ὅλα θύμιζαν πεδίο μάχης. Ὁ κόσμος ὅμως τῆς φάνηκε λιγοστός.
«Νόμιζα ὅτι θά ἔβρισκα ἐκεῖ ὅλη τήν Ἑλλάδα στό πόδι. Ντράπηκα στήν ἰδέα ὅτι θά λείπω μόνο ἐγώ σέ μία τέτοια ἱστορική καί ἡρωική στιγμή.
Συνάντησα στούς δρόμους μόνο λίγους “τρελούς.” Οἱ ἄλλοι τό εἶχαν βάλει ἤδη στά πόδια. Πρίν φτάσω κοντά, τά λιγοστά τελευταῖα ἀσθενοφόρα ἀνέβαιναν τήν Ἀλεξάνδρας. Σήκωσα τά μάτια μου νά δῶ ἀνοιχτά παράθυρα καί ἀνήσυχους ἀνθρώπους μά δέν εἶδα τίποτα..
Κρυμμένοι στή φωλιά τους, μακάριοι καί εὐτυχεῖς, πού δέν εἶχαν εὐθύνη γιά ὅτι γινόταν κάτω. Ἀρνιόντουσαν πεισματικά νά μάθουν τί γίνεται ἔξω ἀπό τό σπίτι τους ἀπό φόβο. Νάτο πάλι, κάθε στιγμή μπρός μου, αὐτό τό ταπεινό ζωῶδες ἔνστικτό της αὐτοσυντήρησης! Τοῦ ρουφιάνου, τοῦ ἀπεργοσπάστη, τοῦ δειλοῦ φτηνοῦ ἀνθρωπάκου….
Τά μεγάφωνα εἶχαν σιγήσει πιά, μά ἐγώ δέν ἤξερα τί εἶχε γίνει ἐντωμεταξύ..
Ἡ εἰσβολή στό πολυτεχνεῖο μέ βρῆκε στόν δρόμο. Ἀσφαλίτες μέ πολιτικά παντοῦ εἶχαν βγεῖ γιά κυνήγι, μέ τά περίστροφα ἀνά χείρας. Τίς ξέρω καλά αὐτές τίς φάτσες, ξεχωρίζουν!
Μέ σταμάτησαν, μέ περιεργάσθηκαν ἀπορημένοι καί χωρίς νά μέ ρωτήσουν ἀπεφάνθησαν! «Αὐτή εἶναι τρελή!» «Γρήγορα στό σπίτι σου!» Ἡ ἄγνοια μοιάζει ἀπόλυτα μέ τήν τρέλα! Δέν ἔχει λογική! Πῶς νά τήν ξεχωρίσουν;
Ὁ ἕνας κλώτσησε θυμωμένος τό ποδήλατο καί ἔπεσα στό πλάι. Ἕνας ἄλλος τόν κράτησε γιά νά μήν τό ἐπαναλάβει. Ὁ τρίτος ζήτησε ταυτότητα. Δέν εἶχα καί ἤξερα πώς στήν καλύτερη περίπτωση, θά μέ πήγαιναν γιά ἐξακρίβωση.
Ὁ Ἀλέξης κοιμόταν μόνος καί ἔπρεπε νά ἐπιστρέψω στό σπίτι μου. Ὅλα τά ἄλλα ἦταν πολυτέλεια. Τό ὄνομα τοῦ ἀστυνόμου ἦρθε σάν ἰδανική λύση στό νοῦ μου. Θά χρησιμοποιοῦσα τό ὄνομά του, μέ τήν εὐχή πώς ἦταν τούτη τήν νύχτα ὑπηρεσία. Σκέψεις δευτερολέπτων ὅλα αὐτά.
Σηκώθηκα ἀργά νά κερδίσω χρόνο, μά τούς εἶδα νά ἀπομακρύνονται. Σάν μόλις νά εἶχαν δεῖ τήν κοιλιά μου. Ἡ θέα της μέ ἔκανε ἀκίνδυνη γιά τήν ἐξουσία τους. Τό ποδήλατο εἶχε στραβώσει καί τό πόδι χτυπημένο ἐλαφρῶς.
Γύριζα μέ τά πόδια, δέν κυκλοφοροῦσε κανείς ἄλλος στούς δρόμους ἐκτός ἀπό τούς κυνηγούς καί μία τρελή, ἐμένα.
Τήν ἄλλη μέρα ἔμαθα ὅλα ὅσα ἔγιναν στό πολυτεχνεῖο τούτη τή νύχτα.
Ἡ ἄγνοια μοιάζει ἀπόλυτα μέ τήν τρέλα, δέν ἔχουν λογική!
Ἔμαθα τί ἔγινε καί στά νοσοκομεῖα ΚΑΤ καί Κρατικό, ἀπό τήν Γιάννα καί τήν Λέτα, ἔτυχε νά ἔχουν ὑπηρεσία τούτη τήν αἱματοβαμμένη νύχτα. Μεγάλος ἀγώνας νά κρύψουν τραυματίες στά ὑπόγεια καί στίς ἀποθῆκες, νά μήν τούς ἀποτελειώσουν. Δέν κατάφεραν ὅμως νά τούς σώσουν ὅλους.
Ὁρμοῦσαν ἀδίστακτοι οἱ ἀσφαλίτες ὁπλισμένοι, ἀκόμα καί στά χειρουργεῖα. Δέν ἔπρεπε νά τούς ξεφύγει κανείς. Μέ ἕνα χτύπημα μέ κλόμπ στό κεφάλι τούς ἀποτελείωναν. Γιατροί καί νοσοκόμες, δαρμένοι ἀνηλεῶς, βρέθηκαν νά νοσηλεύονται στήν ἐντατική τήν ἄλλη μέρα, μά κανείς δέν τά ἔμαθε, οὔτε ἤθελε νά τά μάθει…Ἡ ἀλήθεια εἶναι πιό ἐπικίνδυνη κι ἀπό τόν θάνατο.» (απόσπασμα απο βιβλίο μου)
Σχόλια (5)
Εμφάνιση όλων των στοιχείων